Eugenio Barba zwrócił uwagę, że w różnych krajach zaczęto przypisywać kontaktowi z teatrem nowe znaczenie. W miejsce potrzeby oglądania pojawia się potrzeba tworzenia, w tym tworzenia nowych relacji: zarówno w samych zespołach, między sceną i widownią, jak i w szerszym kręgu społecznym. Przyjrzymy się poszerzaniu strategii komunikacyjnych teatru, szczególnie w kontekście formy.

Przyjrzymy się także, coraz częściej w teatrze obecnemu, Polskiemu Językowi Migowemu. Zbadamy potencjał mowy ciała, mimiki i intonacji. Zgłębimy fenomen języków mlaskowych. Zastanowimy się, w jaki sposób porozumiewają się osoby głuchoniewidome. Zbudujemy język teatru od nowa, ujawniając nieoczywiste interpretacje i, niejednokrotnie zaskakujące, sensy.